توصیف کمی اثر کاهش پتانسیل آب بر جوانه زنی بذر کرچک (Ricinus communis L.) با استفاده از مدلهای هیدروتایم

مدلسازی جوانهزنی با استفاده از مدلهای هیدروتایم و هیدروترمال تایم بهطور گستردهای انجام میشود. در یک جمعیت بذری، تنوع در زمان جوانهزنی ناشی از تنوع پتانسیل آب پایه برای جوانهزنی کسر g (𝜓b(g)) است که توسط توزیع نرمال مدلسازی میشود. در این آزمایش، فرض نرمال بودن توزیع 𝜓b(g) با جوانهزنی بذرهای کرچک در محدودهای از پتانسیلهای آب (𝜓) در دماهای زیر مطلوب مورد آزمون قرار گرفت. چهار توزیع آماری ویبول، لوگلجستیک، نرمال و گامبل برای نشان دادن تنوع نسبی 𝜓b(g) مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که توزیع ویبول در همه دماهای مورد بررسی دارای بیشترین دقت برازش به دادههای 𝜓b(g) بود (AIC بین ۱۴۹۷- تا ۱۰۲۰-). ثابت هیدروتایم با افزایش دما کاهش یافت؛ بر اساس تابع توزیع ویبول مقدار آن از ۷۱/۲۴۲ مگاپاسکال ساعت در دمای ۱۰ درجه سانتیگراد به ۴۳/۲۷ مگاپاسکال ساعت در دمای ۳۵ درجه سانتیگراد رسید. همچنین بر اساس تابع ویبول، پتانسیل آب پایه برای جوانه‎زنی بذور کرچک در دماهای مختلف بین ۹۳/۰- تا ۲- مگاپاسکال متغیر بود. توزیع نرمال لزوما بهترین تابع برای پتانسیل آب پایه در مدلهای هیدروترمال تایم نیست، لذا قبل از استفاده از یک مدل برای پیشبینی، توزیع 𝜓b(g) در یک نمونه بذری باید مورد بررسی قرار گیرد و یک معادله مناسب انتخاب شود. با توجه به انعطافپذیری توزیع ویبول، این مدل امکان پیشبینی دقیق جوانهزنی و نیز تعیین توزیع 𝜓b(g) را فراهم میآورد.

کلیدواژه ها:

پتانسیل آب پایه ، توزیع گامبل ، توزیع لوگلجستیک ، توزیع نرمال ، توزیع ویبول