تابعیت طفل طبیعی در نظام حقوقی ایران

ماده ی ۹۷۶ قانون مدنی ایران، خالی از ابهام و اجمال نیست. یکی از مصادیق این ابهام و اجمال، تابعیت طفل طبیعی (فرزند نامشروع) است که برخی او را مشمول بند۲ این ماده دانسته و درنتیجه تبعه ی دولت ایران به شمار می آورند; ولی اکثر شارحین، به دلیل نامشروع بودن نسب، او را از قلمرو شمول این بند خارج می دانند. بنابراین، ریشه ی اصلی اختلاف، به تفاوت دیدگاه ها درباره ی آثار مترتب بر نسب و الحاق یا عدم الحاق طفل طبیعی به پدرش بازمی گردد. به همین جهت این مقاله در تلاش است با تبیین مفهوم نسب و آثار گوناگون آن و نشان دادن تاثیر مشروعیت و عدم مشروعیت نسب در ترتب این آثار، از این ماده ی قانون مدنی ابهام زدایی کرده و چگونگی تابعیت دولت ایران برای طفل طبیعی ایرانی را با اجرای سیستم خون روشن سازد.

کلیدواژه ها:

تابعیت تولدی ، تاثیر مشروعیت ، تابعیت طفل طبیعی ، سیستم خون ، سیستم خاک