تاثیر هشت هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی شدید بر سطوح SIRT۳ بافت عضله اسکلتی موش های صحرایی چاق ویستار

هدف: سیرت ۳ یکی از اعضای خانواده پروتئین دی استیلازهای سیرتوئین است که در میتوکندری قرار دارد و عملکرد میتوکندری را تنظیم می کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی شدید بر سطوح SIRT۳ بافت عضله اسکلتی موش صحرایی چاق ویستار بود. روش پژوهش: ۲۴ موش صحرایی بطور تصادفی به چهار گروه ۶ تایی: ۱) چاق- تمرین تناوبی (HIIT)؛ ۲) چاق- تمرین تداومی (CT)؛ ۳) کنترل چاق (OB) و ۴) کنترل غیرچاق (Cont.) تقسیم شدند. طی دوره تحقیق به موش­های گروه های ۱، ۲ و ۳ غذای پرچرب داده شد. پس از آشناسازی، موش های گروه CT و HIIT به مدت هشت هفته سه جلسه در هفته به ترتیب تمرین تداومی هوازی و تمرین تناوبی با شدت بالا را انجام دادند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش­ها تشریح شدند. نتایج: بررسی وسترن بلاتینگ نشان داد که میزان سیرت ۳ عضله نعلی در گروه های HIIT و CT نسبت به گروه های OB و Cont. بطور معنی داری بیشتر بود (۰۵/۰< P). همچنین میزان سیرت ۳ گروه HIIT نسبت به گروه CT بیشتر بود که البته معنی دار نبود. همچنین تفاوت معنی داری بین میزان سیرت ۳ گروه OB و Cont. مشاهده نشد؛ با این حال میزان سیرت ۳ در گروه OB کمتر بود. نتیجه­گیری: به نظر می رسد استفاده از تمرینات HIIT می تواند به اندازه تمرینات تداومی بر عملکرد میتوکندری بافت عضلانی و در نهایت بر طول عمر بویژه در افراد چاق موثر باشند و باعث افزایش فاکتورهای مهمی همچون سیرت ۳ شوند.