اثر مصرف کوآنزیم Q۱۰ متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی بر غلظت سرمی AST و کوفتگی عضلانی تاخیری دانشجویان پسر ورزشکار

هدف: استفاده از مکمل­های ضد اکسایشی، از فشار اکسایشی ناشی از تمرین­های شدید می­کاهد. از این­رو، هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر مصرف حاد مکمل کوآنزیم Q۱۰  بر غلظت آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و کوفتگی عضلانی تاخیری (DOMS) متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی در دانشجویان پسر ورزشکار انجام شد. روش شناسی: به این منظور ۱۸ نفر دانشجوی ورزشکار با سابقه حداقل ۶ ماه فعالیت ورزشی منظم (سن: ۲/۱±۱/۲۱ سال، وزن: ۱/۸±۵/۷۲ کیلوگرم، قد: ۳/۷±۴/۱۷۷ سانتیمتر و شاخص توده بدن: ۱/۲±۲/۲۳ کیلوگرم بر مترمربع) و با آرایش تصادفی به دو گروه مکمل کوآنزیم Q۱۰ و دارونما تقسیم گردیدند. در این مطالعه آزمودنی­ها ۱۲۰ دقیقه قبل از انجام فعالیت، مکمل کوآنزیم Q۱۰  (۲۰۰ میلی­گرم به ازای هر آزمودنی) یا دارونما (آرد) به روش دو سوکور مصرف کردند و در یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره­ای شامل پنج ایستگاه شرکت نموده که در سه دوره با ۷۵ درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. غلظت AST در چهار مرحله قبل از مصرف مکمل یا دارونما، بلافاصله، ۲۴ و ۴۸ ساعت پس از فعالیت اندازه­گیری شد. DOMS علاوه برا ین زمان­ها در فاصله ۷۲ ساعت پس از فعالیت ارزیابی شد. برای تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه­گیری­های مکرر، آزمون های تعقیبی بونفرنی و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد تغییرات سطوح آنزیمی AST بین گروه مکمل و دارونما تفاوت معنی­داری نداشت (۰۷۲/۰=p). اما تغییرات DOMS بین دو گروه معنی­دار بود (۰۳۲/۰=p). نتیجه گیری: بر اساس یافته­های حاضر به نظر می­رسد که مصرف حاد مکمل Q۱۰ ممکن است باعث افت DOMS (شاخص خستگی) و غلظت AST (شاخص آسیب سلولی) در دانشجویان پسر ورزشکار پس از انجام فعالیت مقاومتی شود.