بسترها، پیامدها و سازگاری زنان مطلقه ی شهر تهران (یک مطالعه پدیدارشناسانه)

هدف: هدف مطالعه کیفی پدیدارشناختی حاضر، درک بسترها و پیامدهای طلاق از رویکرد تجربهای زنان مطلقه و چگونگی برخورد با این تجربه در زندگی بعد از طلاق است. برخلاف مطالعات اثباتگرایانه که مسئلهی طلاق را عمدتا از منظر بیرونی مطالعه کرده و به عوامل بروز جدایی بین زوجین میپردازند، این مطالعه بر دریافت تجربهمند زنان از نگاه خودشان متمرکز شده و چگونگی تعامل آنها را با زندگی جدید واکاوی میکند. روش:این مطالعه، رویکرد نظری و روششناسی پدیدارشناسی را برای آشکار سازی و بازنمایی تجربهی طلاق از نگاه زنان مطلقه بهکار گرفته و فرآیند آن را از زبان سوژههای مورد مطالعه روایت میکند. روش نمونهگیری در این مطالعه از نوع هدفمند با حداکثر تنوع بوده و با نمونهای هدفمند از زنان مطلقهی شهر تهران بر اساس معیار اشباع نظری مصاحبهی کیفی صورت گرفته است. یافتهها: مطابق یافته‎ها عوامل زمینهساز طلاق در چهار محور کلی بسترهای اقتصادی، بسترهای فردی روانشناختی، بسترهای ارتباطی و بسترهای اجتماعی فرهنگی دستهبندی می‎شوند.  پیامدهای طلاق برای زنان مطلقه نیز در سه عنوان پیامدهای فردی، پیامدهای اقتصادی و پیامدهای اجتماعی بررسی شدند. نتیجهگیری:براساس تجربه زیسته زنان مطلقه دو بستر کلان (اجتماعی/ فرهنگی و اقتصادی) از یک طرف و دو بستر میانی و خرد (فردی و تعاملی) از سوی دیگر زمینههای بروز طلاق میباشند. در بخش شیوههای سازگاری زنان مطلقه نیز دو راهبرد کلی زندگی با خانوادهی پدری و تشکیل زندگی مستقل مطرح شدند.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، تجربه زیسته ، بسترها و پیامدها ، سازگاری ، زنان مطلقه ی تهران