اثرات مستقل و تعاملی فاکتورهای دما، سطح آب و تراکم بر همنوع خواری (کانیبالیسم) لاروهای قورباغه سبز لوانت (Pelophylax bedriagae (Camerano, ۱۸۸۲

همنوع خواری (کانیبالیسم) نوعی رفتار تهاجمی است که در آن موجود زنده تمام یا بخشی از بدن هم گونه خویش را می خورد. در دوزیستان همنوع خواری با تغذیه از تخم یا لاروهای هم گونه خود صورت می گیرد. افزایش درجه حرارت حاصل از گرمایش جهانی می تواند با تاثیر بر میزان برهم کنش درون گونه ای و تشدید نوسانات سطح آب و تغییر در تراکم، نرخ همنوع خواری را با ضریب بالایی در جمعیت های دوزیستان تغییر دهد. در این مطالعه به ­منظور بررسی همنوع خواری، اثرات مستقل و تعاملی سه فاکتور دما (بالا و پایین)، نوسانات سطح آب (سطح آب بالا، پایین و کاهشی) و تراکم (کم و زیاد) در لاروهای قورباغه سبز لوانت، Pelophylax bedriagae به ­مدت ۱۰ ماه مورد بررسی قرار گرفت. با بررسی اثر مستقل فاکتورها، بیش ­ترین میزان همنوع خواری در تیمار دما بالا (۵۶/۶۶ %)، سطح آب پایین (۴۷/۵۰ %) و تراکم کم (۵۳/۳۳ %) ثبت شد. با بررسی اثر تعاملی، بیش ­ترین درصد همنوع خواری (شامل جراحت و خورده شدن کامل نمونه) در تیمار دمای بالا/ سطح آب کاهشی/ تراکم کم با میزان ۹۰ % ثبت گردید. در مقابل کم ­ترین درصد همنوع خواری به ­طور مشترک در دو تیمار دمای پایین/ سطح آب کاهشی/ تراکم کم و دمای پایین/ سطح آب بالا/ تراکم کم با میزان ۲۰ % ثبت شد. نتایج این مطالعه نشان داد دو فاکتور حرارت و تراکم به ­طور مستقل، تاثیر معنی ­داری بر همنوع خواری دارند اما این تاثیر برای نوسانات سطح آب معنی ­دار نمی باشد. هم­ چنین تعامل سه فاکتور دما، سطح آب و تراکم تاثیر معنی ­داری بر میزان همنوع خواری نشان داد. 

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیمی ، نوسانات سطح آب ، تراکم ، همنوع خواری ، دوزیستان بی دم