اثر شفابخشی دعا بر امراض و بیماری صعب العلاج بر اساس قرآن و احادیث

دعا و نیایش با خدا،یکی از حقایق پرمعنا و سازنده ی جنبه های مثبت انسانی و از اساسی ترین عوامل رشد وتعالی انسان است.در دعا و نیایش،روح به منظور تقرب به درگاه پروردگار،به سوی مبداء غیر مادی جهان هستی میگراید و در این گرایش موقعیت اصلی خویش و سرمایه های گران بهای خود را درک می کند و این گونه، از اسارت درچنگ نا امیدی رهایی می یابد.امروزه محققین و دانشمندان در جستجوی یافتن شیوه تاثیرات درمانی متاثر ازمذهب و معنویت، و پیدا کردن راه های علمی و عملی برای استفاده از این روش درمانی هستند. دعا و نیایش ازمهمترین اقدامات مذهبی معنوی است که هرچند تاریخچه هزاران ساله دارد، اما اخیرا تحقیقات کامل علمی درمورد آن آغاز شده است. در این مطالعه مروری سعی گردید تا با جستجو در منابع کتابخانه ای و مراجعه به بانک هایاطلاعاتی داخلی و خارجی، ضمن استناد علمی به چگونگی تاثیر فعالیت های مذهبی به خصوص دعا و نیایش درروند سلامت جسمی و روانی، به گوشه ای از پژوهش های انجام شده در مورد تاثیر این فریضه عبادی بر روند بهبودیبیماران با تشخیص های متعدد، اشاره گردد. نتایج اکثریت قریب به اتفاق مطالعات، حاکی از تاثیر مثبت دعا و نیایشدر بازگشت سلامت بیماران بوده و پژوهشگران لزوم استفاده از مراسم معنوی را در کنار درمانهای طبی، جهتکنترل و درمان بیماری ها پیشنهاد می کنند.

کلیدواژه ها:

دعا ، نیایش ، بیماری صعب العلاج ، قرآن ، احادیث