بررسی وضعیت آموزش جامعه شناسی در ایران (یک مطالعه کیفی)
محل انتشار: فصلنامه علوم اجتماعی، دوره: 27، شماره: 90
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 248
فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_QJSS-27-90_004
تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1400
چکیده مقاله:
پژوهش حاضر با هدف بررسی و ارزیابی کیفی آموزش جامعهشناسی، تلاش دارد تا با نگاهی به وضعیت کنونی آموزش جامعهشناسی در ایران از دریچهی تجربه ی زیسته ی کنشگران اصلی آن (دانشجو و استاد)، توصیفی از آن ارائه داده و مقدمه ای برای بررسی نقاط ضعف و قوت مقوله ی آموزش رشتهی جامعهشناسی در ایران باشد. در این تحقیق با تکیه بر مفروضات رویکرد پدیدارشناسی، آموزش به عنوان یک پدیدار برای محقق و کنشگران درگیر فرایند آموزش آشکارشده و محققین تلاش داشته با تکیه بر تجربیات زیستهی این کنشگران، توصیفی از وضعیت آموزش جامعهشناسی به دست دهند تا درنهایت بتوان با تکیه بر توصیفها و واکاوی خلا های موجود در آموزش، به درکی بهتر از وضعیت جامعهشناسی در ایران نائل شد. روش نمونه گیری، نظریه زمینهای است. جامعه ی آماری شامل دانشجویان جامعه شناسی (کارشناسی ارشد و دکتری) و اساتید جامعهشناسی است که با معیار اشباع نظری در نمونهگیری به پانزده دانشجو و هفت استاد رسیدیم. نتایج توصیفی پژوهش نشان از وجود موارد زیر در وضعیت کنونی آموزش جامعه شناسی در ایران میدهد: نحیف بودن بینش جامعهشناختی، انباشت مقالات علمی، شکل نگرفتن حوزه عمومی، بیاعتمادی به دانشگاه، مقتضیات محدود کنش دانشجو-استاد در بستر جامعه داخلی و بینالمللی، شیءوارگی علمی، عدم تفکیک ساختاری دانشگاه و دولت، عدم وجود پارادایم مشخص پژوهشی نظری، عدم استقلال دانشگاه از فضای امنیتی.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدخت قربانی
دانش آموخته کارشناسی ارشد جامعه شناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
علیرضا شجاعی زند
دانشیار جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران