بررسی اثرات تغییر هزینه بهداشتی دولت بر رشد اقتصادی ایران (سال‎های ۸۳-۱۳۳۸)

با توجه به نقش تندرستی در زندگی انسان‎‎ها و هدف توسعه اقتصادی و اجتماعی، که در نهایت به رشد و رفاه اجتماعی می‎انجامد، می‎توان خطوط اصلی رشد و توسعه اقتصادی را، رابطه‎ای دو سویه از سرمایه انسانی دانست. به‎عبارت دیگر، می‎توان عنوان کرد که نیروی انسانی هم وسیله و هم هدف رشد اقتصادی است. در مطالعات مربوط به نقش سرمایه انسانی در رشد اقتصادی، تاکید اصلی بر روی سرمایه آموزش بوده و نقش سرمایه سلامت، به‎صورت جدی مورد بررسی قرار نگرفته است. مطالعه حاضر، در پی بررسی رابطه هزینه‎های بهداشت و سلامت (HCE) دولت با تولید ناخالص داخلی کشور(GDP) و تولید سرانه (Y) است. برای این این منظور، شاخص سلامت، با استفاده از هزینه‎های بهداشتی در مدل رشد نئوکلاسیک، وارد و به کمی‎سازی این رابطه پرداخته شد. نتایج تخمینی که با استفاده از داده‎های سری زمانی مربوط به سال‎های ۸۳-۱۳۳۸ برآورد شد، حاکی از تاثیر مثبت و معنی‎دار هزینه‎های بهداشتی دولت بر رشد اقتصادی است. طبقه‎بندی JEL: H۵۱; H۵۲; O۴۰

کلیدواژه ها:

رشد اقتصادی ، سرمایه انسانی ، سرمایه سلامت ، هزینه‎های بهداشتی دولت