حذف موثر آلاینده های فلزی از پسماند رادیواکتیو به وسیله جاذب بیوپلیمری تولید شده توسط باکتری بومی باسیلوس ۱۳۹۰.IRL

در این تحقیق که با هدف حذف آلاینده های سمی از پسماندهای رادیواکتیو انجام گرفت، با مطالعه مناطق مختلف، موفق به جداسازی یک گونه باکتری بومی در ایران شده که قادر به تولید یکنوع پلیمر خارج سلولی به مقدار زیاد می باشد. این اگزوپلیمر خاصیت ژل مانند داشته و نقش اصلی و اساسی را در جذب فلزات ایفا می کند به طوری که میزان جذف فلز فقط با ترشح این ماده افزایش می یابد. نتایج آزمایشات نشان داد که میزان جذب اورانیوم و کادمیوم توسط ذی توده باکتری مورد مطالعه به طور متوسط بین ۸۰۰-۵۰۰ mg میلی گرم اورانیوم و حدود ۸۰۰ کادمیوم ملی گرم در هر گرم وزن خشک می باشد. این مقدار در مقایسه با سایر نتایج قابل توجه بوده و بعد از باکتری Citrobacter sp، به عنوان دومین میکروارگانیسم در دنیا گزارش می شود. ارزیابی میزان حذف رادیونوکلیدها و فلزات سمی از پسماند در بیوراکتور، نشان داد که این سیتسم قادر به حذف اورانیوم، کادمیوم، سرب، نقره و نیکل به ترتیب به میزان ۹۹<، ۹۹، ۹۰، ۷۲ و ۵۷% از پسماند می باشد. افزایش کلرید کلسیم نقش بسیار موثری در تشکیل فلوک های پلیمری و افزایش سرعت ته نشینی آن ها در داخل راکتور دارد. نتیجه گیری این که از این بیوپلیمر در عمل می توان هم به صورت یک بیورزین و هم به عنوان یک راسب ساز زیستی (Bio-percipitator) پسماندهای هسته ای استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

آلاینده های فلزی ، پسماند رادیواکتیو ، جاذب بیوپلیمری