مدل سازی ریسک حملات مکانی تابستانه و پاییزه گرگ (Canis lupus) به آهوی ایرانی (Gazella subgutturosa) در منطقه تیراندازی و شکارممنوع قراویز (استان کرمانشاه)

گرگ (Canis lupus) بزرگ ترین سگ سان ایران، گونه فرصت طلب باقابلیت سازگاری بالا و یکی از طعمه خواران اصلی سم داران در زیستگاه هایشان محسوب می شود. به نظر می رسد گرگ ها زیستگاه هایی را ترجیح می دهند که جمعیت مناسبی از سم داران را داشته باشد. آهوی ایرانی (Gazella subgutturosa) بزرگ ترین علف خوار دشت های استپی ایران است. زیستگاه آهوی ایرانی در غرب ایران و منطقه شکارممنوع قراویز در مجاورت با کشور عراق متناسب با پراکنش تپه ماهورهاست. در این بررسی مرز محدوده مطالعاتی برابر حد نهایی پراکنش آهوان طی فصول تابستان و پاییز سال ۱۳۹۲ در نظر گرفته شد. داده های نقاط حملات گرگ جمع آوری و به دودسته تعلیمی (Training data) و آزمون (Test data) تقسیم شد. سپس به صورت سیستم اطلاعات جغرافیایی به همراه نقشه های مطلوبیت زیستگاه تابستانه و پاییزه، تراکم آهوان و ۸ متغیر دیگر وارد مدل(Maxent) شدند. نتایج بررسی ماتریس امتیازات و فراکافت جک نایف مشخص کردند که فاصله از منابع آبی و چشمه ها مهم ترین فاکتور موثر در مطلوبیت زیستگاه تابستانه و پاییزه و نیز احتمال حملات گرگ است. نتایج حاصل از تحلیل منحنی ویژگی عامل دریافت کننده (ROC) و مساحت زیر منحنی آن در میانگین اجراها مشخص کرد که مدل در پیش بینی حملات موفق (۰/۹۴۹=AUC) بوده است. نتایج نشان می دهند که مناطق با شیب های زیاد، تراکم بالای آهوان، نزدیک چشمه و آبشخورها و جهت های شمالی دارای ریسک بالای حمله گرگ هستند.

کلیدواژه ها:

گرگ ، حملات گرگ ، آهوی ایرانی ، آنتروپی بیشینه ، منطقه شکارممنوع قراویز ، استان کرمانشاه