تاثیر روان نمایشگری بر تنظیم هیجانی- شناختی‎ ‎ و خودزنی در سربازان مبتلا به صفات‎ ‎یا اختلال شخصیت مرزی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر روان نمایشگری بر تنظیم هیجانی- شناختی‎ ‎و خودزنی در سربازان مبتلا به صفات‎ ‎و یا اختلال شخصیت مرزی بود. این پژوهش به روش نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل در انتظار درمان بود. جامعه آماری شامل کلیه سربازان مبتلابه صفات یا اختلال شخصیت مرزی بودند که در سال ۱۳۹۷ به بیمارستان فوق تخصصی روان پزشکی ۵۰۵ ارتش جمهوری اسلامی ایران در تهران جهت درمان سرپایی مراجعه کرده بودند و از میان آنها تعداد ۲۰ نفر به روش نمونه گیری دردسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۰نفر) جای داده شدند. گروه آزمایش در طی ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای و به صورت گروهی تحت درمان قرار گرفت، مقیاس های خودزنی کلونسکی، تنظیم شناختی - هیجان گارنفسکی و کریج پیش از آغاز درمان و در پایان جلسات درمان اجرا شد. گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای دربافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج حاکی از بهبود تنظیم هیجانی- شناختی و کاهش موارد اقدام به خودزنی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در انتظار درمان بود. در نتیجه می توان از این درمان درجهت تنظیم هیجانی- شناختی‎ ‎و خودزنی در سربازان مبتلا به صفات یا اختلال شخصیت مرزی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

اختلال شخصیت مرزی ، تنظیم هیجانی- شناختی&lrm ، &lrm ، خودزنی ، روان نمایشگری