سنجش نیازهای آموزشی اساتید جدیدالاستخدام دانشگاه خوارزمی تهران در سال تحصیلی۹۳-۹۲

پژوهش حاضر با هدف شناسایی کیفی نیازهای آموزشی اساتید جدیدالاستخدام دانشگاه خوارزمی تهران و اولویت بندی آن ها در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ انجام گرفت. روش پژوهش ترکیبی از نوع کیفی و کمی می باشد. در مرحله اول (شناسایی نیازها) روش پژوهش کیفی بود و جامعه آماری آن را متخصصان حوزه های برنامه درسی و مدیریت و برنامه ریزی آموزشی تشکیل می دادند که به کمک روش نمونه گیری هدفمند (غیرتصادفی) تعداد نه نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. دیدگاه های افراد از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته به دست آمد و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روش کدگذاری اسمیت استفاده گردید. در مرحله دوم (اولویت بندی نیازها) ۱۵۰۰ نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی در ۱۰ دانشکده دانشگاه خوارزمی جامعه آماری را تشکیل داده بودند که با استفاده از جدول تخمین نمونه کرجسی و مورگان ۳۰۶ نفر برآورد و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. در این بخش از روش های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، و انحراف معیار) و آمار استنباطی (t تک نمونه ای و آنوا) استفاده شد. نتایج تحلیل مصاحبه ها در مرحله اول پژوهش نشان داد که مهم ترین نیازهای آموزشی اساتید در حیطه های ششگانه مدیریت کلاس داری، روش شناسی پژوهش، راهبردهای یاددهی-یادگیری، مهارت های ارتباطی و مهارت های روان شناختی تجلی می یابد. در مرحله دوم نیز نیازهای فرعی ۲۹ گانه براساس نظرات دانشجویان دانشکده های مختلف اولویت بندی گردید. نتایج این مرحله نشان داد که بین نظرات پاسخگویان به جز در حیطه مدیریت کلاس داری تفاوت معنی داری در سطح (P<۰/۰۵) مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

اعضای هیات علمی ، نیازسنجی آموزشی ، اولویت بندی نیازها ، دانشگاه خوارزمی تهران