رابطه کمال گرایی و فرسودگی در ورزشکاران نخبه دارای معلولیت های جسمانی-حرکتی

هدف این تحقیق تعیین رابطه کمال گرایی و فرسودگی در ورزشکاران نخبه معلول جسمانی‎ حرکتی بود. ۱۱۸ نفر (با میانگین سنی ۷۴/۵±۸۳/۲۴ سال، سابقه ورزشی ۵۳/۶±۴۳/۱۲ سال و سابقه رقابتی ۴۰/۴±۳۹/۸ سال) از ورزشکاران حاضر در بازی های آسیایی گوانجو در سال ۲۰۱۰، به‎صورت داوطلبانه مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی (هاس و پراپاوسیس، ۲۰۰۴) و پرسشنامه فرسودگی ورزشکار (رادک و اسمیت، ۲۰۰۱) را تکمیل کردند. ضرایب همبستگی پیرسون نشان دادند که (۱) کمال گرایی مثبت، روابط منفی معنا دار با کاهش احساس پیشرفت، خستگی جسمانی/ هیجانی، احساس بی ارزشی و سطح کلی فرسودگی دارد، و (۲) رابطه کمال گرایی منفی فقط با بعد کاهش احساس پیشرفت، معنا دار بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادند که تنها کمال-گرایی مثبت پیش‎بینی‎کننده معنا دار سطح کلی فرسودگی است. بر اساس یافته ها، وجود گرایش های کمال گرایی مثبت در پیشگیری از اثرات مخرب فرسودگی در ورزشکاران معلول جسمانی‎‎حرکتی موثر است.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی مثبت ، کمال گرایی منفی ، فرسودگی ، ورزشکار معلول جسمانی‎‎حرکتی