میزان فرسودگی شغلی و رابطه آن با منتخبی از متغیرهای جمعیتشناختی در اعضای هیات علمی دانشگاه شهیدبهشتی

هدف: هدف پژوهش تعیین میزان فرسودگی شغلی اعضای هیات علمی در ابعاد مختلف تحلیل عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردی بود. روش: روش توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای و ۱۱۶ مرد و ۴۰ نفر زن) عضو هیات علمی دانشگاه ) نمونه ۱۵۶ شهید بهشتی بود که به روش طبقه ای متناسب انتخاب شدند. داده های با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ- مقیاس معلمان (ماسلاچ، جکسون و لایتر، ۱۹۹۶ ) و پرسشنامه اطلاعات برای t جمعیت شناختی گردآوری و برای تحلیل داده ها از آزمون گروه های مستقل و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. یافتهها: یافتهها نشان داد میزان فرسودگی شغلی اعضای هیات علمی در بعد تحلیل عاطفی و مسخ شخصیت پایین تر از نمره های هنجار است، اما میزان عدم موفقیت فردی آن ها بالاتر از میانگین هنجار برای معلمان است. همچنین از میان متغیرهای جمعیت شناختی (سن، جنس، وضعیت تاهل، نوع استخدام، رشته تخصصی، سابقه کار و مرتبه علمی) تنها در متغیر وضعیت تاهل تفاوت معنا داری بین شرکت کنندگان مشاهده شد و افراد مجرد تحلیل عاطفی بالاتری نسبت به افراد متاهل گزارش دادند. نتیجهگیری: اگرچه میزان فرسودگی شغلی اعضای هیات علمی در ابعاد تحلیل عاطفی و مسخ شخصیت پایین است، ولی حدود نیمی از آن ها نسبت به شغل خود احساس عدم موفقیت فردی میکنند.

کلیدواژه ها:

عضای هیات علمی ، فرسودگی شغلی ، متغیرهایجمعیت شناختی