تاثیر آموزش خودتعیین گری بر ارضای نیازهای اساسی دختران جوان کم توان ذهنی آموزش پذیر شاغل

هدف پژوهش حا ضر برر سی تاثیر آموزش خودتعیین گری بر ار ضای نیازهای اسا سی دختران جوان کم توان ذهنی آموزش پذیر شاغل در بیرجند بود. روش پژوهش حاضر از نوع مداخله ای آزمایشی و ازنظر هدف، کاربردی است که با طرح پیش آزمون-پس آزمون بر روی زنان جوان عقب مانده خفیف ذهنی شاغل در کارگاه دست های پرتوان بیرجند در سال ۱۳۹۸ انجام شد. جامعه پژوهش کلیه زنان جوان ۲۰) تا ۳۰ ساله) عقب مانده خفیف ذهنی شاغل در کارگاه دستهای پرتوان (موسسه حضرت ر سول (ص)) بیرجند بود. برای سنجش میزان ارضای نیازهای خود تعیین گری از پرسشنامه ارضای نیازهای اساسی خودتعیین گری که توسط گاردیا، دسی و ریان (۲۰۰۰) ساخته شده است، استفاده شد. این مقیاس توسط بروک و همکاران (۲۰۰۹) توسعه یافته و در تحقیق کارشکی و آهنچیان (۱۳۹۱) و نورپور رودی (۱۳۹۳) مورداستفاده قرارگرفته است بین میانگین نمره متغیرهای خودمختاری، شایستگی و ارتباط بعد از مداخله در دختران بزرگسال آموزش پذیر دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنیداری وجود ندارد(P>۰/۰۵) به عبارت دیگر آموزش خود تعیین گری برافزایش خودمختاری، شایستگی و ارتباط دختران بزرگسال آموزش پذیر درمرحله بعد از مداخله تاثیر معنیداری نداشته است اما آموزش خود تعیین گری بر ارضای نیازهای اساسی خودتعیین گری دختران بزرگسال آموزش پذیر تاثیر معنیداری دارد.

کلیدواژه ها:

خودتعیین گری ، آموزش ، دختران جوان کم توان ذهنی ، آموزش پذیر