اثر روشهای مختلف خشک کردن بر کیفیت و کمیت اسانس گیاه شمعدانی عطری(Pelargoninm graveolens)

خشک کردن یکی از قدیمیترین روشهای نگهداری پس از برداشت گیاهان دارویی است. گیاه شمعدانی عطری (pelargonium graveole) یکی از گیاهان معطر و دارویی متعلق به تیره Graniaceae است، که به عنوان گیاهی دارویی و معطر و ادویهای مورد استفاده قرار میگیرد. به منظور بررسی اثر سه روش مختلف خشک کردن بر کیفیت و کمیت اسانس گیاه شمعدانی عطری، این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با ۳ تکرار انجام شد. خشک کردن گیاه شمعدانی عطری در آون ۴۰ C، خشک کردن گیاه شمعدانی عطری در سایه محصور در اتاق و خشک کردن گیاه شمعدانی عطری در آفتاب به عنوان ۳ تیمار آزمایش در نظر گرفته شد. خشک کردن تا زمانی که وزن آنها به محتوای رطوبتی% ۱۰ بر پایه وزن تر رسید ادامه دا شت. از گیاهان خشک شده به صورت مجزا اسانس گیری شد و بازده اسانس و کیفیت و کمیت اسانس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بالاترین میزان بازده اسانس بر اساس وزن خشک، در روش سایه خشک مشاهده شد. از بین ترکیبات شناسایی شده در اسانس شمعدانی عطری بالاترین درصد مواد موثره سیترونلول، ژرانیول، منتون، سیس رزاکسید و ژرماکرین دی بود. بالاترین میزان ژرانیول و منتون در تیمار آفتاب به دست آمد درحالیکه بالاترین میزان سیترونلول و سیس رزاکسید در تیمار سایه خشک به دست آمد. به طور کلی روش خشک کردن در سایه گیاه شمعدانی عطری به عنوان بهترین روش برای فرآوری پس از بردا شت این گیاه دارویی پی شنهاد میشود اما اگر هدف از خشک کردن گیاه شمعدانی عطری استخراج سطح بالاتری از ژرانیول و سطح پایین تری از ژرماکرن دی از اسانس این گیاه باشد روش خشک کردن در آفتاب پیشنهاد میشود.

کلیدواژه ها:

بازده اسانس ، خشک کردن ، ژرانیول ، سیترونلول