آموزش جملههای شرطی زبان فارسی به غیر فارسیزبانان:مقایسهی دو روش تدریس ساختاری و تکلیف- محور

محققان حوزهی آموزش زبان بر این باورند که شیوهی آموزش، تاثیر فراوانی بر سرعت و عمق یادگیری یک زبان دارد. اهمیت موضوع فوق، در آموزش برخی ساخت­های زبان فارسی که از پیچیدگی­های معنایی و نحوی برخوردارند، آشکار است. یکی از ساخت­های مذکور، ساخت جملههای شرطی است که در پژوهش حاضر تلاش شده تا دو روش تدریس ساختاری و تکلیف- محور در آموزش این نوع جملهها به غیر فارسی­زبانان مورد بررسی قرار گیرد و روش تدریس برتر در این زمینه معرفی گردد. بدین منظور، ۳۰ نفر عربزبان از دانشگاه بین­المللی امام خمینی(ره) به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش، تحت آموزش جملههای شرطی به روش تکلیف -محور و گروه کنترل، تحت آموزش به روش ساختاری قرار گرفتند. در پایان، از هر یک از این گروهها آزمونی بهعمل آمد. پس از جمع­آوری داده­های حاصل از آزمون و تجزیه و تحلیل آنها مشخص گردید که در تدریس جملههای شرطی، روش تکلیف- محور نسبت به روش ساختاری از مزیت بیشتری برخوردار میباشد و می­تواند بهعنوان روش تدریس برتر مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش زبان فارسی ، جملههای شرطی ، روش تدریس تکلیف- محور ، روش تدریس ساختاری