اخلاق باور کلیفورد و دلیل گرایی افراطی حداکثری

رویکرد معرفت شناسی وظیفه گروانه واکنشی دربرابر رویکرد مبناگرایی بود که از قول به وجود باورهای پایه یا خودموجه دفاع می کرد. دکارت با شک ورزی در هر نوع معرفتی بنیان های نخستین چنین رویکردی را فراهم ساخت. جان لاک و دبلیو. کی. کلیفورد با دو منظر متفاوت آن را بسط دادند. لاک در دو اثر معقولیت مسیحیت و فاهمه بشری و کلیفورد در اخلاق باور کوشیدند، ضمن نقد و طعن بر مبناگرایی و تاکید بر وجود دلیل برای هر باوری، رویکرد دلیل گرایی حداکثری را شکل دهند. این دیدگاه بنیان جدیدی را برای پذیرش باور طرح کرد که هم بر دلیل ورزی تاکید داشت و هم بر وجه اخلاقی قبول باور پای می فشرد. کلیفورد در رساله اخلاق باور با بیان دو داستان خاص، ضمن نقد و جرح معرفت شناسی رایج، می کوشد تا عیان سازد نتایج اخلاقی باور معرفتی از اهمیت بیش تری از توجیه صرف برخوردار است. عمده ترین نقطه اتکای وی در این مسیر پیوند میان اخلاق و معرفت شناسی است. او در رساله اش متعرض درستی و نادرستی باور دینی مسلمانان شد و پس از لاک به طور خاص به نظریه مرجعیت پرداخت. روش کلیفورد در تاکید بر صرف دلیل، آن هم حداکثری افراطی، و رد وضعیت خاص ایمان با چالش های بسیاری روبه رو خواهد بود.

کلیدواژه ها:

کلیفورد ، اخلاق باور ، دلیل گرایی ، حداکثری افراطی ، حقوق معرفتی ، معرفت شناسی ، مسئولیت ، وظیفه گروی