نقدی بر دیدگاه «رئالیسم مفهومی خلاقانه» در کتاب روش شناسی علوم انسانی نزد اندیشمندان مسلمان

هدف از مطالعه حاضر نقد «رئالیسم مفهومی خلاقانه» به منزله مدلی روش شناختی از علم اسلامی است. این مدل ساختار علم متداول را در قواره مدرنیته و پسامدرنیته نمی پذیرد و ساختار جدیدی از علم را، متناسب با جهان بینی اسلامی، درقالب یک پارادایم ارائه می کند که درصدر آن اصالت جهان بینی و سنت های لایتغیر الهی قرار دارد. از محاسن این پارادایم تخصیص مخزن علم نزد پروردگار عالم، برخورداری از یک سلسله مراتب معرفتی، باور به عوالم غیب و شهادت، معرفی منابع کسب دانش فراتر از حس و تجربه، و تعیین ملاک صحت فراتر از وقوع در نشئه مادی است. باوجوداین، کلی گویی و گسل بین مفاهیم متعدد، هم چنین روشن نبودن نحوه ورود به منابع معرفتی، تجربه، عقل، و شهود از کاستی های این مدل است. درمجموع، این مدل در پیش برد علم دینی مخصوصا درمقام ثبوت علم در بعد مفهوم سازی های نظری و جداشدن از فضای سکولار تاثیرگذار ارزیابی می شود. ارائه پیش نهاد به منظور تکمیل دیدگاه موجود و قدم های بعدی در مسیر تدوین علم اسلامی پایان بخش این نوشتار است.

کلیدواژه ها:

علوم انسانی اسلامی ، روش شناسی ، رئالیسم مفهومی خلاقانه