تاثیر اوره و سولوپتاس بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ذرت فوق شیرین (Zea mays var Basin) در پاسخ به رژیم های مختلف آبیاری

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر کاربرد کود اوره و سولوپتاس و کمبود آب آبیاری بر خصوصیات مختلف مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ذرت فوق شیرین رقم Basin و در مزرعه انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال ۱۳۹۵ در مجتمع کشاورزی و دامپروری ورامین اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل سه سطح تنش کمبود آب بر اساس آبیاری ۱۵ (شاهد)، ۳۰ (تنش متوسط) و ۴۵ (تنش شدید) درصد ظرفیت زراعی، چهار سطح کود اوره شامل صفر (شاهد)، ۱۵۰، ۲۰۰ و ۲۵۰ کیلوگرم در هکتار و چهار سطح کود پتاس از منبع سولوپتاس شامل صفر (شاهد)، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار بودند. نتایج این تحقیق نشان داد برهمکنش رژیم های آبیاری و کودهای شیمیایی بر طول و عرض برگ، تعداد ردیف دانه، وزن هزار دانه، فتوسنتز و آنزیم کاتالاز معنی دار بود. در شرایط تنش متوسط، بهینه عملکرد دانه از تیمار ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار کود اوره و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار کود سولوپتاس به دست آمد. همچنین، در شرایط تنش شدید، بیشترین میزان فتوسنتز و فعالیت آنزیم کاتالاز در تیمار شاهد مشاهده گردید. به طورکلی، می توان نتیجه گرفت کاربرد توام ۱۵۰ و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار کود اوره و سولوپتاس موجب افزایش ۳۷.۸۹ % عملکرد دانه نسبت به شاهد تحت شرایط تنش متوسط شد که نشان دهنده توانایی کودهای شیمیایی در افزایش عملکرد، اجزای عملکرد و همچنین افزایش فتوسنتز در شرایط تنش بوده و در بروز مقاومت در گیاه ذرت فوق شیرین و کاهش افت شدید عملکرد بسیار موثر است. در نهایت، کاربرد ۱۵۰ و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار کود اوره و پتاس در شرایط تنش متوسط جهت حصول عملکرد بهینه و رشد مطلوب ذرت فوق شیرین توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

آنزیم ، اجزای عملکرد ، ذرت دانه ای ، کم آبی ، مناطق خشک