اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان دچار تعارضات زناشویی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان دچار تعارضات زناشویی بود. روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان دارای تعارضات زناشویی بودند که جهت حل اختلافات خانودگی خود به مراکز مشاوره شهر تهران مراجعه کردند. نمونه ی آماری شامل ۳۰ نفر از زنان دارای تعارضات زناشویی به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره (کنترل و آزمایش) جایگزین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت ( ۱۹۹۶ ) استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که فرضیه های پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان دچار تعارضات زناشویی مورد تائید قرار گرفته است. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان دچار تعارضات زناشویی اثربخشاست.

کلیدواژه ها:

درمان متمرکز بر شفقت ، کیفیت زناشویی ، تعارضات زناشویی