ارزیابی نقش افزایش اقامتگاه های بومگردی بر توسعه پایدار مناطق روستایی

هدف پژوهش حاضر ارزیابی نقش افزایش اقامتگاه های بومگردی بر توسعه پایدار مناطق روستایی در استان کرمانشاه میباشد. نوع مطالعه و بررسی سوال ها به روش توصیفی- تحلیلی می باشد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اقامتگاه هایبومگردی و توسعه پایدار مناطق روستایی به ترتیب با ۱۵ و ۲۰ سوال بوده و جامعه آماری مورد پژوهش در این تحقیق شاملکارشناسان، متخصصان و مسئولین امر توسعه روستایی گردشگری استان کرمانشاه به تعداد ۱۵۰ نفر می باشد و تعداد نمونهبر اساس کل سرشماری به تعداد ۱۵۰ نفر تعیین گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری، از نرم افزار SPSS۲۲ وآزمون رگرسیون بهره گرفته شد. نتایج بیانگر آن است که به طور کلی توسعه اقامتگاه های بومگردی در استان کرمانشاه وروستاهای آن می تواند بر توسعه مناطق روستایی تاثیرگذار باشد به گونه ای که فاکتورهای مشارکت و مدیریت صحیح نیزمدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اقامتگاه های بومگردی ، توسعه پایدار ، مناطق روستایی ، استان کرمانشاه