نماگر سرمایه اجتماعی و پیامدهای آن بر توسعه اجتماعی-اقتصادی و دموکراسی؛ جامعه مدنی و سرمایه اجتماعی

نظریه پردازان مختلفی چون دوتوکویل و جان استوارت میل تا دورکیم، زیمل و کورنهاوزر، مدتها پیش براهمیت جامعه مدنی و انجمن های دواطلبی، به عنوان جوهره حیاتی دموکراسی تاکید کرده اند. پیرامون ادعا برتوانایی و قابلیت جوامع مدنی در انجام وظایفی که دولتها و بازار در اجرای آن با شکست مواجه شده اند، چیز خاص و جدیدی وجود ندارد. نظریه های پلورالیستی دهه ۱۹۶۰، برنقش گروه های ذی نفع در تجمع و بیان خواست ها و مطالبات عمومی، که از طریق ارائه کانال های بدیل چندگانه ای از مشارکت سیاسی، شهروندان را به دولت متصل می سازد، تاکید کرده اند؟ پلورالیست ها اظهار می کنند که همکاری هایی چون همکاری انجمن های اولیاء-مربیان، گروه های دوره ای محلی و تعاونی های روستایی، از طریق طیف های مختلفی از سازمان های غیررسمی در بخش داوطلبی، راه حل های محلی را برای مشکلات و مسائل اجتماعی ارائه می کنند، که یک مکانیسم بدیل برای اداره حکومت و یک بستر آموزشی برای دموکراسی به شمار می رود