مطالعه تطبیقی محدودیت های دموکراسی در ایران، فرانسه و امریکا

دموکراسی یک روش حکومتی است برای مدیریت کم خطا بر مردم حق مدار که در آن مردم، نه فرد یاگروهی خاص، حکومت می کنند. کلمه دموکراسی در اصل یونانی بوده و به معنی مردم سالاری می باشددر مطالعه دموکراسی به عنوان متغیر دوم پژوهش حاضر، اگر دموکراسی را به مثابه یکی از روش هایحکومت یا یکی از انواع ساختارهای نظام سیاسی تلقی کنیم. و به نسبی و تدریجی بودن روند تبدیلنظام های سیاسی به نظام های دموکراتیک توجه کنیم، مقوله ای به نام دموکراتیزاسیون یا دموکراس یسازیمطرح می شود که به معنی «روند تغییر نظام سیاسی از نظام غیردموکراتیک به دولت نمایندگی» یا تغییرمسالمت آمیز دولت بر مبنای خواست مردم است. شاخص دموکراسی براساس میانگین پنج بخش اصلیشامل شیوه انتخابات و تکثرگرایی، کارایی دولت، مشارکت سیاسی، فرهنگ سیاسی و آزادی های مدنیارزیابی می شود. این فهرست، کشورها را بر اساس وضعیت دموکراسی از بهترین تا بدترین وضعیت به بهچهار نوع دموکراسی کامل، دموکراسی ناقص، حکومت های بینابینی و حکومت های استبدادی تقسیممی کند. این فهرست اولین بار در سال ۲۰۰۶ تهیه شد و سپس در سال های بعد به روزرسانی شد.نتایج این تحقیق نشان: مهمترین محدودیت های دموکراسی درایران نسبت به فرانسه وامریکا ضعف درحوزه های اجتماعی ومطبوعات است. این موضوع در امریکا ضعف در وضعیت پناهندگان ودر فرانسه درفرهنگ سیاسی نوین ودر وضعیت اجتماعی است. در این تحقیق بیان شده که دموکراسی از امکاناتیهمچون آزادی های عمومی، برابری های سیاسی، آزادی احزاب و گروه ها، انتخابات و اصالت قانون دررابطه با حکومت اسلامی برخوردار است. و در مقابل محدودیت هایی نظیر حاکمیت قوانین بشری ومشروعیت مردمی حکومت و نیز نقش برجسته ی چندین اقلیت را به دنبال دارد. دموکراسی گفت و گویینظریه ی حکومت اسلامی را با محدودیت هایی در خصوص مبنای مشروعیت مردمی، انسان محوری،برابری ذاتی انسان ها، عرفی شدن سیاست، محدود شدن دین به حوزه ی اخلاق و امور فردی و امکاناتینظیر تعیین راه های دفاع از حق حاکمیت مردم در برابر حاکمان، مشورت و مشارکت آنان در انتخاباز سوی مردم مواجه می نماید.

کلیدواژه ها:

محدودیت ها ، دموکراسی ، ایران ، فرانسه و امریکا