بررسی رابطه ی سبک های یادگیری دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی آن ها، با پیش فرض تعدیل کننده های جنسیت و پایه، در مقطع ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه دو کرج

حیاتی ترین و موثرترین دوره ی یادگیری، دوره ی ابتدایی است، چرا که این دوره را دوره ی کاشت نامیده اند و در واقع بذر تقوا،تعهد، خلاقیت، نوآوری، مسئولیت پذیری، خودشکوفایی و ... در این دوره نهادینه می شود. به بیان دیگر بدون تردید کاربستسبک موثر یادگیری در این دوره منجر به تعمیق و بست یادگیری در فراگیران می شود. نگاهی گذرا به کشورهای پیشرفته یجهان بیانگر این مطلب است که در دوره ی ابتدایی از سبک های منحصر به فردی استفاده می کنند. یکی از این سبک ها،سبک های یادگیری کلب است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سبک های یادگیری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزاندوره ی دوم ابتدایی با پیش فرض تعدیل کننده های جنسیت و پایه، در مقطع ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه دو کرج انجام شد.این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر داده ها کمی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه همبستگی می باشد. جامعه ی آماری رادر این پژوهش، کلیه ی دانش آموزان دوره ابتدایی (سه ساله دوم) آموزش و پرورش ناحیه دو کرج، به تعداد ۱۹.۸۹۱ نفرتشکیل می دهد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کورکان محاسبه گردید و بر اساس روش تصادفی خوشه ای و طبقه ای،نمونه ای شامل ۳۸۸ نفر دانش آموز (۲۰۵ نفر پسر و ۱۸۳ نفر دختر)، جهت اجرای تحقیق انتخاب شد. جهت گردآوریاطلاعا از پرسشنامه ی سبک های یادگیری (کلب) و نتایج آزمون هماهنگ پیشرفت تحصیلی استفاده شد. داده ها باروش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک راهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بینسبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی رابطه ای وجود ندارد. این یافته ها نشان می دهد کهبیشتر دانش آموزان از بین چهار روش یادگیری، روش های آزمایشگری فعال و مشاهد ی تاملی را ترجیح داده اند. همچنینآزمودنی ها از چهار سبک یادگیری، به سبک های جذب کننده و واگرا گرایش بیشتری نشان داده اند.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، کلب ، دانش آموزان ابتدایی ، پیشرفت تحصیلی