ارائه مدلی برای پیش بینی طلاق عاطفی بر اساس سبک های دلبستگی و عملکرد جنسی در زنان متاهل: نقش میانجیگری هوش هیجانی

هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه مدلی برای پیش بینی طلاق عاطفی بر اساس سبک های دلبستگی و عملکرد جنسی در زنان متاهل با نقش میانجیگری هوش هیجانی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی -همبستگی از نوع اکتشافی متوالی و هدایت شده است و جامعه آماری زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بود. روش نمونه گیری بصورت تصادفی چند مرحله ای وحجم نمونه آماری ۳۵۰ زن متاهل بر مبنای نرم افزارsample power   و با توجه به احتمال ۲۰ درصد افت آزمودنی ها ۳۷۲ زن متاهل انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (۲۰۰۸)، مقیاس دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید (۱۹۹۰)، عملکرد جنسی روزن و همکاران (۲۰۰۰) و هوش هیجانی باران (۱۹۹۷) بود. داده ها با استفاده از معادلات ساختاری smartpls تحلیل شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد طلاق عاطفی براساس سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و سبک دلبستگی اضطرابی/دوسوگرا و عملکرد جنسی با میانجیگری هوش هیجانی در زنان متاهل از برازش مناسبی برخوردار است (۰۱/۰=P). همچنین بررسی معناداری مسیرهای مستقیم و غیر مستقیم پژوهش نشان داد مسیر مستقیم سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و سبک دلبستگی اضطرابی/دوسوگرا و عملکرد جنسی با طلاق عاطفی زنان متاهل معنادار (۰۱/۰=P) و از طرفی نتایج مسیر غیر مستقیم نشان داد که سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و سبک دلبستگی اضطرابی/دوسوگرا و عملکرد جنسی با میانجی گری هوش هیجانی بر طلاق عاطفی زنان متاهل شدت اثر مطلوبی داشته است (۰۱/۰=P). نتیجه گیری: به منظور ایجاد انسجام و خلق رابطه زناشویی رضایتبخش براساس شناخت هیجانات هر یک از زوجین و اصلاح نوع سبک های دلبستگی زوج ها به تقابل عناصر درون روانی در جهت بهبود روابط زناشویی در طول ملاحظات درمانی پرداخت.

کلیدواژه ها:

طلاق عاطفی ، سبک دلبستگی ، عملکردجنسی ، هوش هیجانی