تاثیر شعر و شاعران بر اندیشه ها و عملکرد امرای عصر غزنوی

عصر غزنویان یکی از اعصاری است که شعر و شاعری در آن، شکوه و ارج قابل اعنایی داشته است. بیشتر پژوهش هایی که تاکنون درباره شعر و شاعری در عصر غزنویان انجام شده، به استفاده ابزاری پادشاهان عصر غزنوی از شعر پرداخته و آن را وسیله ای برای تبلیغ اهداف و اندیشه های مذهبی، سیاسی و رویردهای موردنظر پادشاه و دربار دانسته اند. در این پژوهش سعی شده است از زاویه ای دیگر به این موضوع توجه شود؛ اینگه شاعران تا چه حد توانسته اند بر آرا و عملکرد پادشاهان عصر غزنوی تاثیر بگذارند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که شاعران این دوران و در راس آن ها عنصری بلخی توانسته اند تاثیر زیادی بر رفتار و عملکرد امرای این دوران بگذارند. این تاثیرها گاه جنبه های شخصی داشته و باعث صله ای به شخص شاعر می شده و گاه جنبه ی عمومی داشته و شاعر توانسته است از ظلمی عمومی جلوگیری کند. نشانه های متعددی وجود دارد که نشان می دهد برخی از شاعران این دوران جزو ندیمان خاص پادشاهان بوده و توانسته اند از این موقعیت ها و فرصت ها بهره ببرند و در بزنگاه های مهم بر تصمیمات شخصی و رفتاری پادشاهان اثر بگذارند.

کلیدواژه ها:

تاثیر شعر ، شاعران ، غزنویان