رابطه بین تجارب آسیب زای دوره کودکی و نشانه های شخصیت اسکیزوتایپال: نقش میانجی تجارب تجزیه ای و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی

مقدمه: صفات اسکیزوتایپال می توانند منجر به اختلال در کارکردهای اجتماعی و شخصی شوند و پیش درآمد بروز اختلال های طیف روان پریشی باشند. ازاین رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی تجارب تجزیه ای و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی در رابطه بین تجارب آسیب زای دوره کودکی و نشانه های شخصیت اسکیزوتایپال انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر ازنظر هدف بنیادی و ازنظر روش گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند (۵۲۰۰=N). حجم نمونه ۴۰۰ نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه آسیب دوران کودکی، مقیاس تجارب تجزیه ای، مقیاس تحمل ناپذیری بلاتکلیفی و پرسشنامه شخصیت اسکیزوتایپال-فرم کوتاه استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزارهای SPSS و LISREL و با کمک روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تجارب تجزیه ای و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی میانجی رابطه بین تجارب آسیب زای دوران کودکی و نشانه های شخصیت اسکیزوتایپال هستند. بعلاوه این مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر از نقش میانجی تجارب تجزیه ای و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی در رابطه بین تجارب آسیب زای دوران کودکی و نشانه های شخصیت اسکیزوتایپال حمایت می کند. این نتایج بر لزوم توجه به این سازه ها و در نظر گرفتن نقش آن ها توسط متخصصان، درمانگران و برنامه ریزان به هنگام کار با دانشجویان و به طور خاص در مراکز مشاوره ای و درمانی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

Dissociative disorders ، Schizotypal personality disorder ، Traumatic ، Uncertainty ، اختلال های تجزیه ای ، اختلال شخصیت اسکیزوتایپال ، بلاتکلیفی ، آسیب زا