تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی بر تنظیم شناختی هیجان در دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

مقدمه: با توجه به نقش محوری تنظیم شناختی هیجان در حفظ و تشدید نشانه‍های اختلال اضطراب اجتماعی، لزوم ارائه خدمات حرفه‍ای روانشناختی به بیماران مبتلا به اضطراب اجتماعی ضروری به نظر می رسد. لذا، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی بر تنظیم شناختی هیجان دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام  شد. روش کار: این پژوهش، آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده کلیه دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود که ۳۰ دانشجو که مطابق با نمره برش بالای ۱۶ در پرسشنامه فوبی اجتماعی Connor و همکاران (۲۰۰۰)، تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی را دریافت کردند، با استفاده از روش نمونه‍گیری خوشه‍ای چندمرحله‍ای و هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه‍ آزمایش و گواه (۱۵ نفر در هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان Garnefski و همکاران (۲۰۰۱) را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند و پس از اتمام هشت جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی در گروه آزمایش، مجددا پرسشنامه‍ مذکور به عنوان پس آزمون در گروه‍ها تکمیل شد. ضمن اینکه گروه گواه هیچ‍گونه آموزشی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک‍متغیره تحلیل شدند. یافته‍ها: بین میانگین نمره های پس آزمون گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰=p)، چنانچه مداخله مذکور باعث کاهش استفاده از راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان و افزایش به‍کارگیری راهبردهای مثبت در گروه آزمایش شد. نتیجه‍گیری: با توجه به تاثیر مثبت رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی بر کاهش استفاده از راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان و افزایش به‍کارگیری راهبردهای مثبت توسط دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، استفاده از این روش درمانی در دانشگاه‍ها توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Behavior therapy ، Dialectics ، Cognition ، Emotion regulation ، Social anxiety ، رفتاردرمانی ، دیالکتیک ، شناخت ، تنظیم هیجان ، اضطراب اجتماعی