بررسی روابط ساختاری بین سرسختی روانی و رضایت از زندگی در سالمندان: با میانجی گری تعهد مذهبی

مقدمه: با افزایش قشر سالمند در عصر کنونی، دغدغه­های مرتبط با بهزیستی روانی و یافتن روابط بین منابع روانشناختی که بتواند به بهبود کیفیت زندگی سالمندان یاری رساند، از چالش­های مهم متخصصان بهداشت روانی است. بدین منظور، پژوهش حاضر با هدف تحلیل روابط ساختاری بین سرسختی روانی و رضایت از زندگی سالمندان با میانجی گری تعهد مذهبی اجرا شد. روش کار: طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ هدف، بنیادی است. در این پژوهش سرسختی روانی به منزله متغیر برون زا، رضایت از زندگی به عنوان متغیر درون زا و تعهد مذهبی به عنوان متغیرمیانجی در نظر گرفته شد. تعداد نمونه با توجه به جمعیت کل جامعه آماری بازنشستگان سالمند استان گیلان و مراجعه به جدول مورگان، و به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای، تعداد ۳۸۱ نفر برآورد و انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تعهد مذهبی ورتینگتون، پرسشنامه رضایت از زندگی وود، وایلی و شفور، و پرسشنامه سرسختی اهواز بود. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و فن مدلسازی معادلات ساختاری (SEM)، با نسخه ۲۲ نرم افزار  SPSSوAMOS  استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد سرسختی روانی بر رضایت از زندگی و تعهدمذهبی تاثیر افزاینده و معنی دار ندارد (P<۰/۰۵)؛ اما با افزایش تعهد مذهبی، رضایت از زندگی به طورمعنی دار افزایش می یابد (P<۰/۰۱). تاثیر متغیر مستقل سرسختی روانی بر متغیرمیانجی تعهدمذهبی معنی دار نبود؛ بنابراین نقش متغیر واسطه گرانه ی تعهد مذهبی تایید نمی شود. نتیجه­ گیری: براین اساس می­توان گفت با تقویت تعهد مذهبی می­توان رضایت از زندگی سالمندان را به منظور ارتقاء بهزیستی روانی، افزایش داد.

کلیدواژه ها:

Religious Beliefs ، Life Satisfaction ، Psychological Hardiness ، Older Adults ، باورهای مذهبی ، رضایت از زندگی ، سرسختی روانی ، سالمندان