مطالعه ی سینتیک، تعادل و ترمودینامیک جذب اورانیم (VI) از محلول های آبی به وسیله ی جاذب ترکیبی پلی وینیل الکل/ تترا اتیل اورتو سیلیکات با گروه عاملی مرکاپتو

جاذب ترکیبی پلی وینیل الکل/ تترا اتیل اورتو سیلیکات با گروه عاملی مرکاپتو به روش سل- ژل تهیه شد و کاربرد آن در جذب یون­های اورانیم (VI) در فرایند ناپیوسته مورد بررسی قرار گرفت. گروه­های عاملی موجود در جاذب­های ترکیبی از طریق طیف­سنجی تبدیل فوریه­ی زیر قرمز (FTIR) تعیین شد. اثر پارامترهای موثر بر ظرفیت جذب یون­های اورانیم به وسیله­ی جاذب ترکیبی تهیه شده از قبیل درصد وزنی تترا اتیل اورتو سیلیکات و ۳- مرکاپتوپروپیل تری متوکسی سیلان، pH، مقدار جاذب، زمان تماس، غلظت اولیه­ی محلول اورانیم و دمای محلول محاسبه شد. حداکثر میزان جذب اورانیم توسط جاذب ۰۸/۳۹ میلی­گرم بر ­گرم در دمای ۴۵ درجه و pH برابر ۵/۴ به دست آمد که قابل قیاس با مقادیر اعلام شده توسط دیگر پژوهش­گران است. داده­های سینتیکی با سه مدل شبه مرتبه­ی اول، شبه مرتبه­ی دوم و دو نمایی تحلیل شدند. سه مدل هم­دمای فرندلیچ، لانگمویر و دوبین- رادشویچ برای توصیف داده­های تعادلی استفاده شد. محاسبه پارامترهای ترمودینامیکی نشان داد که فرایند جذب اورانیم به وسیله­ی جاذب ترکیبی تهیه شده گرماگیر و خودبه­خودی است. جاذب ترکیبی پلی وینیل الکل/ تترا اتیل اورتو سیلیکات اصلاح شده با گروه عاملی مرکاپتو به وسیله­ی نیتریک اسید ۵/۰ مولار هیدروکلریدریک اسید ۱/۰ مولار با نسبت حجمی یکسان احیا شد و در پنج چرخه­ی جذب- واجذب مورد استفاده قرار گرفت که تغییر چندانی در ظرفیت جذب مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

جاذب ترکیبی ، گروه عاملی مرکاپتو ، اورانیم ، سینتیک