اثر کاربرد سیلیکون بر گندم تحت تنش شوری

سیلیکون دومین عنصر فراوان در پوسته کره زمین بوده و برای گیاهان عالی یک عنصر مفید در نظر گرفته شده است. در این پژوهش تاثیر افزودن سیلیکون (۱ و ۴ میلی مولار) تحت تنش شوری (۵۰ و ۱۵۰ میلی مولار سدیم کلرید) در گیاه گندم (Triticum aestivum cv. Homa) رشد یافته در شرایط کشت هیدروپونیک و اتاق رشد بررسی شد. رشد گیاهان با تیمار شوری کاهش یافت ولی تیمار سیلیکون برخلاف انتظار تنش شوری را از نظر تولید ماده خشک تخفیف نداد. با اینحال برخی شاخص های بیوشیمیایی مرتبط با تحمل شوری در گیاهان با تیمار سیلیکون به ویژه در غلظت ۴ میلی مولار آن بهبود پیدا کرد. تیمار سیلیکون موجب افزایش غلظت برگی کلروفیل و کاروتنوئیدها، افزایش قندهای محلول، پروتئین و آمینواسیدهای آزاد به ویژه پرولین گردید. پتانسیل اسمزی ریشه با تیمار کاهش پیدا کرد که نشان دهنده نقش این عنصر در افزایش توانایی جذب آب در شرایط شوری بود. تیمار سیلیکون موجب کاهش سدیم در بخشیزه شیره سلولی ولی افزایش آن در بخشیزه متصل به دیواره در برگ شد که سازوکاری برای سم زدایی سدیم محسوب میشود. نتایج ما نشان داد که تیمار کوتاه مدت سیلیکون تنها شاخص های بیوشیمیایی تحمل شوری را بهبود می بخشد و برای تخفیف اثر تنش شوری از نظر رشد گیاه تیمار بلند مدت سیلیکون لازم است.

کلیدواژه ها:

Cell-wall Na+ binding ، osmotic potential ، proline ، soluble sugars ، اتصال سدیم به دیواره - پتانسیل اسمزی- پرولین - قندهای محلول