تاثیر عامل های فردی و زمینه ای بر گرایش دانشجویان کشاورزی دانشگاه زنجان نسبت به اشتغال در روستا

برخلاف روند رو به افزایش بیکاری در بین دانش آموختگان کشاورزی و اهمیت کار در روستا به عنوان یکی از مهم­ترین سیاست­ها در برنامه­های آموزش عالی کشاورزی، شمار زیادی از دانش­آموختگان کشاورزی گرایش چندانی به کار در روستا ندارند. با توجه به اهمیت مساله، هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر عامل های فردی و زمینه­ای بر گرایش دانشجویان رشته­های کشاورزی دانشگاه زنجان نسبت به اشتغال در روستا بود. جامعه آماری تحقیق شامل ۳۹۰ نفر دانشجویان کارشناسی سال آخر رشته­های کشاورزی دانشگاه زنجان در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ بود که با توجه به جدول کرجسی و مورگان، ۲۰۰ تن از آنان از طریق روش نمونه­گیری تصادفی ساده گزینش شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه با نظر اعضای هیات علمی دانشگاه زنجان مورد تایید قرار گرفت. به منظور تعیین قابلیت اعتماد ابزار تحقیق پیش آزمون انجام شد که مقدار ضریب های پایایی ترکیبی  محاسبه شده برای مقیاس­های اصلی پرسشنامه در حد مناسب (در دامنه بین ۸۰۵/۰ تا ۸۵۹/۰) بود. داده­های گردآوری شده با استفاده از مدل­ رگرسیونی و  بهره گیری از برآورد بیزی با توجه به سطح اندازه گیری ترتیبی متغیرهای تحقیق تجزیه و تحلیل شد. نتایج بدست آمده از برآورد بیزی مدل ساختاری مستقیم تحقیق نشان داد که بین متغیرهای زمینه­ای شامل جنس، سن، پیشینه کار در روستا، درآمد خانوادگی و پیشینه سکونت در روستا با متغیر وابسته میزان گرایش به اشتغال در روستا رابطه مثبت و معنی­داری وجود دارد. همچنین، بنا بر نتایج مدل ساختاری میانجی مشخص شد که متغیر قابلیت کارآفرینی تنها در رابطه بین متغیر درآمد خانوادگی با گرایش به اشتغال در روستا دارای نقش میانجی جزیی بوده و در مورد دیگر متغیرها دارای نقش میانجی نبود.

کلیدواژه ها:

دانش آموختگان کشاورزی ، بیکاری ، قابلیت کارآفرینی ، نظریه شناختی ، اشتغال در روستا