بررسی مقایسه ای اثر کیتوزان و کیتوزان به همراه هیالورونیک اسید بر روی التیام زخم در موش صحرایی

مهندسی بافت روش جدیدی برای جایگزینی اجزاء بافت تخریب شده به وسیله پلیمرهای زیست تخریب پذیر می باشد. در مطالعه حاضر از داربست کیتوزان استفاده شد تا در حضور هیالورونیک اسید (HA) تاثیر آن بر روی التیام زخم در موش صحرایی مورد ارزیابی قرار گیرد. به این منظور ?? قطعه موش صحرایی تهیه گردید و به سه گروه تقسیم بندی شدند. بعد از آماده سازی جراحی، پوست ناحیه ی ستون فقرات هر حیوان به صورت تمام ضخامت توسط پانچ پوستی برداشته شد. گروه یک به عنوان کنترل منفی در نظر گرفته شد، در گروه دو از کیتوزان و در گروه سه از کیتوزان همراه با هیالورونیک اسید استفاده گردید. بعد از عمل جراحی، محل زخم ها ابتدا به صورت ماکروسکوپی مورد مطالعه قرار گرفت سپس برای ارزیابی هیستوپاتولوژیکی از محل های ضایعه مقاطع بافتی تهیه گردید و روند ترمیم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش حاضر بیانگر این بود که مساحت زخم در گروه کیتوزان + HA به طور معناداری نسبت به گروه شاهد کمتر بوده است. همچنین مساحت زخم در روز چهاردهم در گروه های کیتوزان و کیتوزان + HA به طور معناداری کمتر از گروه شاهد بوده است. نتایج بافت شناسی محل زخم نیز نشان دهنده بهبود روند ترمیم در گروه های کیتوزان و کیتوزان همراه با هیالورونیک اسید نسبت به گروه کنترل بوده است که در این بین گروه کیتوزان + HA بهتر از گروه کیتوزان بوده است. در کل با توجه به نتایج به دست آمده داربست کیتوزان به همراه هیالورونیک اسید سبب تسریع بسته شدن زخم می گردد.

کلیدواژه ها:

کیتوزان ، هیالورونیک اسید ، ترمیم زخم ، موش صحرایی