باز زنده سازی سکونتگاه های غیر رسمی محلات اردبیل با رویکرد توسعه پایدار شهری

شهرها به عنوان کانون های توجه جمعیتی، تحت تاثیر ناپایداری قرار دارند. ناپایداری شهری بیشتر در محلات فقیرنشین و حاشیه های شهر مشهود است. بی توجهی مدیریت شهری به محلات فقیرنشین می تواند پیامدهای منفی زیادی برای شهر به ویژه اجتماعات محلی بوجود آورد. لذا برای دستیابی به پایداری در شهر و محلات شهری، توجه بیشتر مدیران شهری و مشارکت اجتماعات محلی نیازمند است. رهیافت ساماندهی و توانمند سازی، افراد ساکن در این نوع محلات را نه به عنوان معضل، بلکه به عنوان دارایی می نگرد و ارتقای وضعیت کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی آنها را با نقش تسهیل گردولت بر عهده خود آنان می گذارد. این رهیافت می تواند پایداری محلات فقیرنشین را افزایش دهد. بر این اساس در پژوهش حاضر امکان سنجی به کارگیری رویکرد ساماندهی و توانمندسازی به منظور پایداری محلات فقیرنشین در شهر اردبیل مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از لحاظ هدف از نوع کاربردی و از حیث روش تحقیق، توصیفی تحلیلی می باشد و رویکرد حاکم بر این پژوهش از نوع پیمایشی است. مبانی نظری تحقیق نیز با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی انجام شده است. روایی پرسشنامه نیز با استفاده از نظر متخصصین امر تایید و اصلاح گردید. برای بررسی پایایی پرسشنامه از روش SWOT استفاده شده است داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه های که در بین ۳۷۳ نفر از اهالی محله توزیع گردید، بدست آمد. نتایج نشان داد که پایداری بعدهای کالبدی ، اجتماعی محلات اردبیل در سطح ضعیف است و پایداری محله در دو بعد اقتصادی و اجتماعی در سطح متوسط قرار دارد. همچنین نتایج تحلیل پرسشنامه از ساکنان، نشان داد که اجرای رویکرد ساماندهی و توانمندسازی می تواند ارتقاء پایداری محلات هدف را به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

شهر ، ساماندهی ، توانمندسازی ، اردبیل ، بازآفرینی