ارائه مدل توسعه فرهنگی فرهنگسراها با رویکرد جامعه شناختی ( مطالعه موردی: فرهنگسراهای شهر تهران)

توسعه فرهنگی فرایندی است که طی آن، تغییراتی در حوزه ادراک، شناخت، ارزش، گرایش ها و کنش های مناسب توسعه در افراد جامعه پدید می آید، و تحقق در این امر منوط به مشارکت مردم در فعالیت های فرهنگی است. امروزه فرهنگسراها با وجود امکانات زیرساختی، معماری و فضای مناسب کمتر متناسب با اهداف توسعه ای خود پیش می روند و خلاء هایی در حوزه برنامه ریزی توسعه ای دارند که قابل تامل و بررسی است. پژوهش حاضر از نظر نوع هدف، توسعه ای و کاربردی بوده و از نظر روش گردآوری داده ها، اکتشافی محسوب می شود. در این تحقیق به کمک روش تحقیق کیفی تئوری داده بنیاد و به کمک ابزار اسناد کتابخانه ای و مصاحبه نیمه ساختاریافته از ۲۰ نفر از مسئولین فرهنگسراها و معاونان برنامه ریزی فرهنگسراهای شهر تهران و صاحبنظران و اساتید در این حوزه، تلاش شده است براساس مدل پارادایمی اشتراوس و کوربین، هسته محوری شناسایی شده نقش فعالیت های اجتماعی- فرهنگی فرهنگسراها در توسعه پایدار فرهنگی است که شرایط علی، زمینه ای، مداخله گر بررسی و بر این اساس راهبردهایی پیشنهاد شده است. همچنین با طراحی پرسشنامه از مدل پارادایمی، و به کمک ۳۲۰ نفر از مخاطبان، کارمندان فرهنگسرا، مدل توسط نرم افزار SPSS مورد آزمون و تحلیل مسیر قرار گرفت. ضریب تبیین در رابطه بین متغیرهای مستقل و وابسته برابر ۰.۶۱۸ می باشد. به عبارت دیگر ۶۱/۸ درصد از مجموع تغییرات متغیر توسعه پایدار فرهنگی توسط مدل تحلیلی فوق تبیین می شود و۳۸/۲ درصد دیگر از واریانس متغیر وابسته توسط سایر متغیرهایی که در مدل قرار نگرفته اند، تبیین میشود.

کلیدواژه ها:

توسعه فرهنگی ، فرهنگسرا ، فرهنگ ، سرمایه اجتماعی و فرهنگی