ارائه مدل اولویت بندی تسه یلات مورد نیاز حمل ونقلی برای معلولین (مطالعه موردی منطقه ۷ شهرداری تهران)

حمل ونقل از بنیادیترین نیازهای جوامع بشری است. افراد مسن و ناتوان به دلیل محدودیتهای حرکتی که دارند قادر به استفاده از تسه یلات حمل ونقل فراهم شده برای سایر افراد نخواهند بود. این امر سبب میشود که میزان مشارکت این افراد و میزان بهره وری آنها در جامعه کاهش یابد، طبق آمار نهاد سلامت جهانی معلولیتهای افراد به ترتیب فراوانی عبارت اند از: ناتوانی در حرکت، مشکلات بینایی، مشکلات شنوایی. این افراد توانایی استفاده از خودروهای شخصی را ندارند و وابسته به اشخاص یا سیستم حمل ونقل دیگری میباشند. در این پژوهش ابتدا به بررسی ویژگیهای حرکتی و نیازهای حمل ونقلی این افراد باتوجه به نوع معلولیت آنها پرداخته شد. در ادامه پرسشنامه ای برای نظرسنجی از افراد معلول در خصوص میزان از مشکلات عمده آنها در استفاده از سیستم حمل ونقل عمومی طراحی و تکمیل و وضعیت تسه یلات از دید نخبگان و کارشناسان مدیریت شهری نظرسنجی شد. نتایج تحقیق نشان داد ازآنجاکه بیشترین سهم را معلولین جسمی و حرکتی تشکیل میدهند اگر فضاهای شهری و دستگاه های حمل ونقل مناسب برای عبور و مرور این دسته از معلولین مناسب باشد با انجام تغییراتی اندک میتوان زمینه تردد بقیه معلولین را در سطح معابر به وجود آورد.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، تسه یلات ، حمل ونقل ، معلولین