نقش توسعه فضاهای آموزشی در دستیابی به اهداف سازمانی

یادگیری بخش مرکزی زندگی هر فرد است. حتی زمانی که به آن فکر نمی کنیم نیز اتفاق میافتد، با این تفکر کهرفتار در خلا رخ نمی دهد؛ لذا راه های گوناگون رفتار، مرتبط با محیط کالبدی است. محیط های یادگیری ازعناصری تشکیل خواهند شد که در کنار هم معنادار میشوند. ویژگی ها و کیفیت های هر کدام از این عناصر درشکل گیری رفتارهای مختلف موثر می باشند. فیلسوف ژان پیاژه، بر توانایی کودک در درک جهان به طول فعالتاکید بسیار می کند و معتقد است که کودکان به طور انفعالی اطلاعات را جذب نمی کنند، بلکه آنچه را که در دنیایپیرامون خود می بینند، می شنوند و احساس می کنند، سپس انتخاب و تفسیر می نمایند.آموزش و به تبع آن محیط های آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدن سازی جوامع به عهده دارند.لازمه اصلاح کالبد آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است؛ فضاهایی که دارایشرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان می باشد که تحقق این امر از طریقطراحی جزئیات فضاها با توجه به الگوهای رفتاری کودکان امکان پذیر می گردد محققان روانشناسی محیط، بامطالعه الگوهای رفتاری کودکان در محیط های آموزشی به مواردی موثر، از قبیل اندازه مدرسه، نورپردازی و... کهنقش عمده ای در افزایش یادگیری دارند، برخورده اند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، محیط های آموزشی ، فضا آموزشی ، توسعه ، خلاقیت ، الگو آموزشی