بررسی مقایسه ای الگوریتم های فرا ابتکاری برای مسیریابی وسیله نقلیه پویا به منظور بهره وری وکارایی سیستم های حمل و نقل

مساله مسیریابی وسیله نقلیه (VRP) یکی از معروف­ترین مسائل بهینه­سازی است که در دهه ها ی اخیر کاربرد­های زیادی به منظور بهره وری و کارایی سیستم های حمل و نقل داشته است. مساله مسیریابی وسائل نقلیه با بارگیری و تحویل همزمان، که توزیع و جمع آوری همزمان کالا از مبدا به مقصد (مشتریان) را انجام می­دهد یکی از انواع کلاسیک مساله مسیریابی می باشد که در آن مشتریان نیازمند تکمیل فرآیند بارگیری و تحویل در انبار در یک پنجره زمانی خاص می­باشند. کاربرد­های این مساله در بسیاری از مسائل روزمره واقعی همچون حمل و نقل و بهینه سازی برنامه­ریزی منطقی مشهود می­باشد. این مقاله از الگوریتم­های فرا ابتکاری برای این منظور استفاده کرده است. روش پیشنهادی برای حل مساله مسیریابی وسیله نقلیه ظرفیت­دار جهت بهبود بهره­وری و کارایی توزیع (با کمینه کردن فاصله کل طی شده در هر مسیر) و با در نظر گرفتن ظرفیت مسیر­های مختلف به کار گرفته شده است. این مساله، ذاتا یک مسالهNP-Hard می باشد بنابراین هیچ روش بهینه با زمان چند جمله­ای برای آن وجود ندارد. روش پیشنهادی که برمبنای الگوریتم ژنتیک می باشد، بر روی برخی از مسائل آزمون استاندارد با درنظر گرفتن بهره­وری محاسباتی و کیفیت جواب آزمون شده است. عملکرد روش ارائه شده با سایر الگوریتم های ابتکاری موجود بر روی همان مساله مقایسه شده است. نتایج عددی نشان دهنده موفقیت رویکرد پیشنهادی برای مسائل مقید سخت می­باشد و مکانیزم جواب ساده و پایداری را برای کاربردهای دنیای واقعی بویژه بهینه­سازی مسیر­یابی وسائل نقلیه را ارائه می­دهد. 

کلیدواژه ها:

الگوریتم های فرا ابتکاری ، الگوریتم ژنتیک ، مساله مسیریابی وسایل نقلیه ، بهره وری