بررسی نقش پیش بینی کننده سرمایه روان شناختی و انگیزش شغلی در ارتقاء بهره وری کارکنان(مطالعه موردی: شرکت زغال سنگ طبس)

یکی از مهم ترین اهداف در هر سازمان ارتقای سطح بهره وری آن است و با توجه به این که انسان در ایجاد بهره وری نقش محوری دارد هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بینی کننده سرمایه روان شناختی و انگیزش شغلی در ارتقای بهره وری کارکنان می باشد. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است.جامعه آماری آن شامل کلیه کارکنان شاغل شرکت زغال سنگ طبس در سال ۱۳۹۴ می باشد. که تعداد آنها۵۰۰نفر بود ،از این تعداد ۲۱۷ نفر به روش در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های سرمایه روان شناختی لوتانز (۲۰۰۷)، پرسش نامه رجحان شغلی امابایل و همکاران(۱۹۹۴) و پرسش نامه بهره وری نیروی انسانی براساس مدل آچیو توسط هرسی و گلداسمیت (۱۹۸۰) استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار استنباطی از آزمون های ضریب همبستگی و رگرسیون گام به گام و تحلیل مسیر استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد از روی متغیرهای سرمایه روان شناختی و انگیزش شغلی به میزان ۹/۷۲ درصد می­توان متغیر بهره­وری کارکنان را پیش­بینی کرد. بین تمام ابعاد سرمایه روان شناختی با بهره وری شغلی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد و انگیزش در رابطه ی بین سرمایه روان شناختی با بهره وری شغلی نقش واسطه ای ایفا می نماید.

کلیدواژه ها:

سرمایه روانشناختی ، بهره وری کارکنان ، انگیزش شغلی