واکاوی مولفه های هوش معنوی در اشعار فاروق شویخ براساس دیدگاه رابرت ایمونز

هوش معنوی شکلی از هوش است که مفاهیم معنویت و هوش را درون سازه جدید، ترکیب کرده و کاربرد منطقی مهارت های معنوی را جهت جست و جوی مسائل معنادار و ارزشی در اختیار بشریت قرار داده است. این هوش که اساس ارزش ها، باورها و اعمال انسان است، او را قادر می سازد تا با تمرکز بر مسائل هستی شناسانه رشد و تعالی را در لابه لای واقعیت های زندگی بجوید. رابرت ایمونز۲ (۱۹۵۸) استاد روانشناسی دانشگاه کالیفرنیا که پیوند مولفه های این هوش با مسائل دینی و اخلاقی در اندیشه اش بارز است، از اندیشمندان این نظریه جدید است. از آن جا که اشعار فاروق شویخ (۱۹۷۶) شاعر معاصر لبنانی سراسر عرفان و بازتابی از حقایق اسلامی و انسانی است، کارکردها و اهداف به کارگیری مولفه های این هوش در اشعار این شاعر در چارچوب اندیشه های ایمونز موضوع این پژوهش قرار گرفت. از دستاوردهای این پژوهش که بر روش توصیفی- تحلیلی استوار است، می توان به این موارد اشاره کرد که گرچه شویخ از هوش معنوی در اشعارش نامی نبرده اما از آن جهت که اشعارش از لحاظ بعد عقیدتی و شناختی، بعد عاطفی و احساسی و بعد ارادی بسیار منعطف است؛ لذا این فرضیه را که شویخ ناخودآگاه در اشعارش از جلوه های این هوش بهره برده قوت می بخشد. با واکاوی اشعار شاعر که منطبق با آموزه های اسلام و قرآن بوده و نگاهی جستجوگر به منظور حل مسائل انسان شناسانه دارد، می توان چنین استنباط کرد که شویخ ناخودآگاه از سازوکارهای هوش معنوی در اشعارش به جهت تعالی خویش و حل مسائل هستی شناسانه و کیفیت ارتباط با خدا و انسان بهره برده است.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، فاروق شویخ ، شعر معاصرعربی ، رابرت ایمونز