بهینه سازی زمانبندی پروژه با محدودیت منابع تحت عدم قطعیت منابع و حل با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این مقاله یک مدل فازی برای مساله زمانبندی پروژه با محدودیت منابع تحت عدم قطعیت منابع فعالیت ها با هدف حداقل کردن زمان تکمیل پروژه ارائه می شود که در آن منابع فعالیت ها به صورت عدد فازی مثلثی در نظر گرفته شده و توسط خبرگان پروژه برآورد م یشوند و منابع پروژه نیز از نوع تجدیدپذیر و تجدید ناپذیر فرض شده اند. با توجه NP-hard بودن مدل، استفاده از روش های کلاسیک بهینه سازی جهت دستیابی به جواب های بهینه سراسری یا موضعی، امری ناممکن است و با توجه به پیچیدگی محاسباتی مسائل مذکور، طراحی الگوریتم های کارا را برای حل آنها طلب می کند. بر همین اساس یک الگوریتم ژنتیک برای دستیابی به می شوند و منابع پروژه نیز از نوع تجدیدپذیر و تجدید ناپذیر فرض شده اند. با توجه NP-hard بودن مدل، استفاده از روش های کلاسیک بهینه سازی جهت دستیابی به جواب های بهینه سراسری یا موضعی، امری ناممکن است و با توجه به پیچیدگی محاسباتی مسائل مذکور، طراحی الگوریتم های کارا را برای حل آنها طلب می کند. بر همین اساس یک الگوریتم ژنتیک برای دستیابی به زمان بندی بهینه پیشنهاد و طراحی شده است. الگوریتم های پیشنهادی در محیط نرم افزار متلب MATLAB کدنویسی شده است. برای حل مدل پیشنهادی با الگوریتم فراابتکاری، مدل با روشی قطعی شده است. در نهایت پیشنهادهایی برای تحقیقات آینده در این زمینه ارائه می گردد

کلیدواژه ها:

زمان بندی پروژه با محدودیت منابع ، منابع در دسترس فازی ، منابع مصرفی فازی ، روش فرا ابتکاری