با استفاده از مدل SLEMSA

در مطالعات جغرافیایی، خاک فقط به عنوان یک منبع طبیعی در کانون توجه قرار ندارد، بلکه بیشتر به خاطر آنکه در معرض یک خطر تباه کننده به نام فرسایش قرارگرفته نیازمند بررسی، حفاظت و مراقبت است. مفهوم فرسایش از دیدگاه ژئومورفولوژی از یکسو متوجه فرایندهایی است که به چهره پردازی سطح زمین مشغول هستند و از سوی دیگر به عواملی که در برابر حفاظت خاک قرار می گیرند، اشاره دارد. واضح است که مقدار و نوع فرسایش خاک از مکانی به مکان دیگر متفاوت است و آگاهی از این کمیت ها می تواند در برنامه ریزی ها بسیار سودمند باشد. مفهوم فرسایش در ژئومورفولوژی مبحث بسیار گسترده و پرمفهومی است که از دیدگاه های مختلف می تواند مورد توجه قرارگیرد. مفهوم جغرافیایی فرسایش با مفهومی که از دیدگاه زمین شناسی، فیزیک یا خاک شناسی بدان پرداخته می شود، یکسان و برابر نیست. واژه فرسایش از لغت فرسودن مشتق شده است و به مجموعه فرآیندهایی گفته می شود که طی آن سنجش خارجی پوسته زمین پایداری خود را از دست داده و از محل خود تغییر مکان می دهد. این مفهوم شامل فرآیند تخریب، انحلال، حمل و رسوب گذاری است . براساس مطالعات انجام گرفته در ایران سالیانه به طور متوسط ۱۵۰۰ تن خاک از هر کیلومترمربع سطح در اثر فرسایش آبی شسته می شود. این بدان معنی است که هر سال یک میلیمتر از ضخامت خاک در کشور کاسته می گردد.(کرمی، ۱۳۷۲، پایان نامه)  با توجه به موقعیت و ویژگی های سیستم آبخیزدشت نجف آباد به نظرمی آید انرژی حاصل از برخورد قطرات باران به سطح زمین و رواناب حاصل از آن مهمترین نیروهای فرساینده در سیستم آبخیز باشند که در تقابل با عوامل فرسایش پذیر، نرخ فرسایش خاک را تعیین می نمایند. ازاین رو در این مقاله به منظور ارزیابی خطرات فرسایش و برآورد میزان و مقدار آن به کارگیری مدل SLEMSA مورد تاکید قرار گرفته است، زیرا در این مدل بهره گیری از همبستگی های انحنایی و منظورداشتن تاثیرات متقابل عوامل دخیل در فرسایش در اولویت قراردارند.