تاثیر بازی های آموزشی-ورزشی و حرکات ریتمیک بر مهارت های ریاضی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی بازی های آموزشی-ورزشی و حرکات ریتمیک بر مهارت های ریاضی دانش آموزان دختر دارای اختلال یادگیری ریاضی اول دبستان بود. روش انجام پژوهش شبه آزمایشی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه اول ابتدایی دچار اختلال یادگیری ریاضی منطقه کهریزک تهران بود که ۳۰ نفر به عنوان نمونه آماری به شیوه تصادفی خوشه ای چند مرحله ای به دو گروه ۱۵نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای یکسان سازی گروه ها از آزمون هوش وکسلر استفاده شد. گروه آزمایش به مدت۱۰جلسه ۶۰دقیقه ای در بازی های آموزشی-ورزشی و حرکات ریتمیک شرکت کردند. از هر دو گروه قبل و بعد از اجرای مداخله، آزمون ریاضی ایران کی مت جهت تعیین میزان اختلال یادگیری اخذ شد. پس از تحلیل نتایج با آمار توصیفی و آزمون های آنکوا و مانکوا نتایج نشان داد؛ میزان یادگیری مهارت های ریاضی شرکت کنندگان در پژوهش بین گروه آزمایش و کنترل پس از بازی های آموزشی-ورزشی، در سطح ۰۵/۰ تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بین مهارت های ریاضی درک مفاهیم اساسی (محتوا)، عملیات و کاربرد (حل مسئله) دانش آموزان دختر اول دبستان دارای اختلال یادگیری ریاضی بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از بازی های آموزشی-ورزشی، در سطح ۰۵/۰ تفاوت معناداری حاصل شد. در نتیجه می توان اذعان داشت تغییرات و بهبود گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، ناشی از شرکت در بازی های آموزشی-ورزشی بوده است. بنابراین از بازی های آموزشی-ورزشی و تمرینات ریتمیک می توان بعنوان یک روش غیرتهاجمی و غیردارویی که تاثیر مثبتی در کاهش اختلال یادگیری کودکان دارد، برای اصلاح و درمان کودکان دارای اختلال یادگیری ریاضی بهره برد.

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری ریاضی ، مهارت ریاضی ، مفاهیم ریاضیات ، بازی های آموزشی_ورزشی