بررسی سیاست گزاری مدیریت پسماند در مناطق روستایی (مطالعه موردی: روستاهای بخش کن)

سیاست گزاری مدیریت پسماند، سیستمی است که جریان جمع آوری و روش های پردازش، بازیافت و دفع پسماند را در تعامل با یکدیگر سیاست گزاری و مدیریت می کند، به نحوی که اهداف محیط زیستی، اجتماعی و اقتصادی مطلوب در یک منطقه مشخص به دست آید. هدف از پژوهش حاضر، بررسی مولفه های موثر بر سیاست گزاری مدیریت پسماند مناطق روستایی بخش کن در استان تهران می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی توسعه ای از نوع استراتژیک می باشد و از نظر ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۵۹۰ نفر از سرپرستان خانواده های ساکن روستاهای بخش کن می باشد و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۲۰۲ نفر تعیین گردید. روش انجام این پژوهش بصورت پیمایشی و با مصاحبه نیمه ساختارمند با پاسخ دهندگان و تکمیل پرسشنامه ها از آنها است. برای تعیین روایی و جهت معتبر سازی محتوای پرسشنامه های تحقیق از تکنیک دلفی (نظرسنجی خبرگان) استفاده گردید. همچنین پایایی یا قابلیت اعتماد پرسشنامه از طریق آزمون مقایسه دو نسبت سنجیده شد. در این پژوهش جهت بررسی مدیریت پسماند در مناطق روستایی مورد مطالعه از سه مولفه رهبری توام با نوآوری، بکارگیری صحیح منابع و برنامه-ریزی و ساماندهی استفاده شده و تاثیر آنها بر سیاستگزاری در این حوزه مطالعاتی بررسی شده است. نتایج حاصل از این تحقیق با استفاده از آزمون کای اسکوئر نشان داد که سه مولفه رهبری توام با نوآوری، بکارگیری صحیح منابع و برنامه-ریزی و ساماندهی با سیاستگزاری مدیریت پسماند رابطه معنی داری دارند.

کلیدواژه ها:

سیاست گزاری ، مدیریت پسماند ، مناطق روستایی ، بخش کن