بررسی اثرات بارش بر بیلان آبی سرشاخه های رودخانه های مرزی غرب ایران و نقش الگوهای پیوند از دور در این تغییرات

در این پژوهش اثر تغییر اقلیم بر آب های سطحی و زیرزمینی حوضه آبریز رودخانه های غربی ایران بررسی شد. بدین منظور جهت بررسی تغییرات اقلیمی دوره های آتی برونداد مدل HadCM۳ تحت سناریوهای A۲ و B۱ توسط مدل آماری LARS-WG ریزمقیاس شد. سپس داده های شبیه سازی شده دما و بارش با دوره پایه انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که در دوره آتی متوسط بارش سالانه افزایش ۲۰/۱۴ تا ۶۹/۵۷ میلیمتری در ایستگاه سنندج و افزایش ۴۱/۹ تا ۳۱/۳۱ میلیمتری در ایستگاه مریوان خواهد داشت. به منظور بررسی تاثیر سناریوهای مختلف اقلیمی بر سطح آب زیر زمینی از سناریوهای A۲ و B۱ استفاده شد. نتایج نشان داد که در سناریوی A۲ در دوره ی ۲۰۲۰-۲۰۲۹ میزان افت آبخوان به میزان ۰۲/۱ متر می باشد. در دوره ۲۰۳۰-۲۰۳۹ این مقدار برابر ۴۰/۱ و در نهایت در دوره ۲۰۴۰-۲۰۴۶ سطح آب زیرزمینی برابر با ۴۶/۳۰۶ است که دارای افت به میزان ۶۱/۱ متر می باشد. سناریوی B۱ نیز افت سطح آب زیر زمینی برای دوره آتی را به ترتیب ۷۰/۰، ۸۸/۰ و ۲۸/۱ متر پیش بینی نموده است. نتایج کلی تحقیق نشان داد که سطح تراز آب زیرزمینی با توجه به سناریوهای اقلیمی دارای روند کاهشی خواهد بود و با گذشت زمان کاهش سطح آب بیشتر خواهد بود. همچنین سناریوی A۲ تغییرات کاهشی بیشتری را نسبت به سناریوی خوش بینانه B۱ خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، دما ، بارش ، پیوند از دور