معمای سنجش کیفیت حسابرسی در پژوهش‎های آرشیوی: نقد و ارائه پیشنهادهایی برای محیط پژوهشی ایران

هدف: برای سنجش کیفیت حسابرسی به‎عنوان مفهوم ذهنی، روش های مختلفی در پژوهش های آرشیوی حسابرسی مطرح شده است. هر یک از این معیارها ابعاد مختلفی از مفهوم کیفیت حسابرسی را سنجیده اند که کمابیش خطاهایی دارند. در این پژوهش معمای سنجش کیفیت حسابرسی در پژوهش های داخلی به بحث گذاشته شده است. معیارهای سنجش کیفیت حسابرسی تابع عوامل محیطی پژوهش هستند. در ایران تقاضا برای حسابرسی، بیشتر مبتنی بر الزام قانونی بوده و از طرفی ریسک دعاوی حقوقی برای حسابرس پایین است. روش: در این پژوهش علاوه‎بر بحث درباره محیط حسابرسی در ایران و تحلیل توصیفی آن، با استفاده از معیارهای ورودی و خروجی کیفیت حسابرسی، خطای اندازه گیری آن در پژوهش های خارجی و داخلی به‎طور مروری، مقایسه ای، تحلیلی و انتقادی به بحث گذاشته شده است. یافته‎ها: بر اساس مباحث و تحلیل های ارائه شده، در خصوص توقف به‎کارگیری برخی معیارها و استفاده از معیارهای جایگزین و بومی‎سازی شده، پیشنهادهایی ارائه شده است. نتیجه‎گیری: تحلیل های این پژوهش نشان می دهد که استفاده از چندین معیار سنجش مختلف بومی‎سازی شده با کمترین خطای ممکن، کنترل سوگیری ناشی از متغیرهای همبسته محذوف و طرح مناسب پژوهش برای تفکیک کیفیت حسابرسی از کیفیت گزارشگری مالی در پژوهش ها، اعتبار یافته های این حوزه از پژوهش ها را افزایش می‎دهد.

کلیدواژه ها:

خطای اندازه‎گیری ، معیارهای سنجش کیفیت حسابرسی ، معیارهای ورودی و خروجی