اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با رایحه درمانی اسطوخودوس بر افسردگی و شایستگی مادری زنان نخست زای با دلبستگی ناایمن به همسر

مقدمه: بارداری، یکی از پراسترس ترین مراحل زندگی زنان است. لذا هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با رایحه درمانی اسطوخودوس بر افسردگی و شایستگی مادری زنان نخست زای با دلبستگی نا ایمن به همسر بود. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۹ روی ۶۰ زن باردار شهر بیرجند انجام شد. مادران باردار دلبسته نا ایمن به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی بین سه گروه مداخله۱ (آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی و رایحه درمانی)، مداخله۲ (رایحه درمانی با اسطوخودوس) و گروه کنترل تقسیم شدند. فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی در سه ماه آخر بارداری، و رایحه درمان در فاز فعال زایمان و دوره پیگیری یک ماه بعد از تولد نوزاد انجام شد. از پرسش نامه دلبستگی به همسر، افسردگی بک، افسردگی بعد از زایمان و شایستگی مادری استفاده شد و داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۵ تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس مکرر نشان داد، آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با رایحه درمانی بر کاهش افسردگی در طول زمان موثر بود (۰/۰۰۱P<). تحلیل کواریانس نشان داد، افسردگی دوره بارداری بعد از آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک به طور معنی داری کاهش یافت (۰/۰۰۱P<). در تحلیل واریانس چندمتغیره، هر دو مولفه شایستگی مادری، در گروه مداخله۱ به طور معنی داری افزایش نشان داد (۰/۰۵P<). نتیجه گیری: فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی توام با رایحه درمانی به عنوان یک مداخله موثر برای کاهش افسردگی و افزایش شایستگی نقش مادری می تواند در مراکز بهداشتی ودرمانی در زنان باردار با دلبستگی نا ایمن به همسر به کار برده شود.

کلیدواژه ها:

Dialectical behavioral therapy ، Aromatherapy ، Lavender ، Attachment ، Depression ، Competency ، رفتاردرمانی دیالکتیک ، رایحه درمانی ، اسطوخودوس ، دلبستگی ، افسردگی ، شایستگی