تاثیر رهبری تحول گرا بر تعلق خاطر شغلی با نقش میانجی توانمندسازی ساختاری (مورد مطالعه: شهرداری منطقه ۱ تهران)

پژوهش حاضر باهدف تاثیر رهبری تحول آفرین بر تعلق خاطر شغلی با نقش میانجی توانمندسازی ساختاری (مورد مطالعه: شهرداری منطقه ۱ تهران) صورت گرفته است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی می باشد واز لحاظ ماهیت توصیفی - پیمایشی است. بمنظور گردآوری داده های مربوط به سنجش متغیرهای از یک پرسشنامه استاندارد استفاده شده است که در مجموع شامل سه متغیر است بمنظور تعیین روایی پرسشنامه از روش اعتبار محتوا استفاده شده است. بمنظور محاسبه پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید و پایایی پرسشنامه مطلوب تعیین گردید، جامعه آماری کارکنان شهرداری منطقه ۱ تهران می باشد و با توجه به محدود بودن حجم جامعه از جدول مورگان بهره مند خواهد گردید. رای تجزیه و تحلیل داد های گردآوری شده و تعیین روابط بین متغیرها نیز از رگرسیون بهره گرفته شده است. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری LIZERL,SPSS صورت گرفته است. طبق تجزیه و تحلیل های صورت گرفته در رابطه با فرضیات پژوهش نتایج حاکی از آن است که رهبری تحول گرا بر توانمندسازی ساختاری تاثیر دارد. رهبری تحول گرا بر تعلق خاطر شغلی تاثیر دارد. توانمندسازی ساختاری بر تعلق خاطر شغلی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول گرا ، تعلق خاطر شغلی ، توانمندسازی ساختاری